Spiritualiteit, zweverig?
Mensen die met spiritualiteit bezig zijn worden over het algemeen als zweverig bestempeld.
Ik krijg deze opmerking nog steeds vaak te horen.
Voor mij betekend het juist goed aanwezig zijn in je lijf, de beide benen op de grond.
Bewust zijn van de connectie met boven en beneden, en vooral met jezelf.
Dat mag dus ook in alle nuchterheid.
Gewoon zoals jij bent.
De spirituele reis bekend voor mij de weg naar binnen.
Jezelf leren kennen, je bewustzijn daarmee vergroten.
Niet altijd de makkelijkste weg, want je komt van alles tegen.
Wel de weg naar acceptatie, en liefde.
Vrijheid en vertrouwen.
En het los laten.
Natuurlijk zijn er mensen die graag ‘zweven’.
Deze mensen zijn vaak het contact met zichzelf en het hier en nu kwijtgeraakt of willen er juist bewust niets mee te maken hebben, om zo bepaalde pijnen in het ‘gewone’ dagelijks leven niet te voelen.
Het komt te intens binnen.
Het is een overlevingsmechanisme, vaak in de jeugd al eigen gemaakt.
Je kan dan soms letterlijk niks voelen, uit je lijf. Overal en nergens.
Het weer ‘leren’ aarden, en aanwezig zijn, kan dan ook heel wat van je vragen.
Maar ben jij jezelf ‘kwijt’ of op zoekende.
Loop je vast.
Juist een energetische behandeling helpt je weer te verbinden met jezelf.
Zodat je lijf kan stromen.
Boven en beneden ‘aan´.
Uit die ruis, en uit je hoofd.
De reis naar binnen.
